Over ons

Musici

• Simon Rigter

  Tenorsaxofoon en dwarsfluit
  Simon Rigter

  Tenorsaxofoon en dwarsfluit

  Leiden, 1973
  Koninklijk Conservatorium en Hilversums Conservatorium

  Toen ik opgroeide, klonk bij ons thuis altijd jazz. Ik werd er al vroeg door gegrepen en koos net als mijn vader Bob voor de saxofoon.

  Wijze lessen

  Ik huldig het eigenzinnige motto van de Amerikaanse klarinettist en saxofonist John Ruocco: de never practice technique. Verder ben ik beïnvloed door onze landgenoot Ferdinand Povel, die zowel de saxofoon als de fluit beheerst.

  Onvergetelijk

  Magistraal was het concert van Dexter Gordon op het North Sea Jazz Festival. De film Round Midnight was net uit, waarin hij een glansrol speelt. Ik wist niet wat ik hoorde.

  Jazz Orchestra

  Het is geweldig om met musici van zo’n hoog niveau te mogen spelen. Onze concerten met gastsolist Jimmy Heath op saxofoon blijven me altijd bij. Ik zou graag weer maandelijks in een jazzclub willen spelen met het orkest, zoals destijds in het Bimhuis.

• Sjoerd Dijkhuizen

  Tenorsaxofoon en klarinet
  Sjoerd Dijkhuizen

  Tenorsaxofoon en klarinet

  Groningen, 1972
  Hilversums Conservatorium
  
  Ik ben saxofoon gaan spelen om dat ik blaasinstrumenten mooi vond en van jongs af aan het liefst luisterde naar jazzmuziek met blazers.
  Ik speel op een Selmer Mark VI, 1961. Die heeft een vol geluid met sizzle.

  Wijze lessen

  Mijn grote voorbeeld is Dexter Gordon, onder andere vanwege zijn geluid. Ik zie hem als een echte jazz-saxofonist. En na mijn conservatorium-opleiding kwam in aanraking met de Lichtenberger Methode.

  Onvergetelijk

  Op mijn 13e hoorde ik Jazz Cafe de Spieghel in Groningen Arnett Cobb met Rein de Graaff - verkocht!

  Jazz Orchestra

  Het is geweldig om sectie te spelen in een goede bigband, concerten te geven met bigband-muziek, maar ook om met regelmaat solisten te begeleiden uit de internationale jazz scene.

• Marco Kegel

  Altsaxofoon, dwarsfluit, klarinet, sectieleider
  Marco Kegel

  Altsaxofoon, dwarsfluit, klarinet, sectieleider
• Jorg Kaaij

  Altsaxofoon, sopraan saxofoon, dwarsfluit en klarinet
  Jorg Kaaij

  Altsaxofoon, sopraan saxofoon, dwarsfluit en klarinet
• Juan Martinez

  Baritonsaxofoon, klarinet en basklarinet
  Juan Martinez

  Baritonsaxofoon, klarinet en basklarinet

  Leiden, 1965
  Conservatorium Groningen en Maastricht

  Waarom ik voor de sax koos, is heel simpel: de geweldige klank van het instrument. Op mijn zestiende ben ik zelf sax gaan spelen. De baritonsaxofonist staat altijd voor een dilemma: kies je voor een instrument tot lage bes of lage a? Het geluidsconcept is totaal anders. Ik heb lang gezocht naar het optimale instrument. Mijn Selmer Mark VI bariton heeft een prachtig egaal geluid.

  Wijze lessen

  Voor mijn vroege ontwikkeling waren Frans Vermeerssen en Adri van Velsen belangrijk. Frans leerde me autonoom nadenken over muzikale structuren. Adri wakkerde het vuur aan om saxofonist te willen worden. Joe Henderson vormde een belangrijke invloed op mijn spel.

  Onvergetelijk

  Het concert van de Miles Davis Group op het North Sea Jazz Festival 1984 was mijn meest indrukwekkende en intense muzikale ervaring. In Groningen kon je alles en iedereen zien optreden in jazzcafé de Spieghel: Clifford Jordan, Philly Joe Jones, Buddy Tate, Boris van der Lek, Ferdinand Povel, Cees Slinger, Rein de Graaff en ga zo maar door.

  Debuut

  Mijn debuut was met de Tam Tam Fanfare, de band met Frans Vermeerssen. We speelden op de Jazz Marathon in de Oosterpoort in Groningen. Ik raakte al snel verslaafd aan de energie waarvan je deel uitmaakt op het podium.

  Jazz Orchestra

  Ik ben ongelooflijk trots op dit orkest. Zo’n breed repertoire en tegelijkertijd zo avontuurlijk. Dat kan alleen als je echt heel goede musici bij elkaar hebt. En we spelen met de besten. Wat een ervaring was het om de eerste keer in het Concertgebouw met mijn jeugdheld Joe Henderson te spelen! Ik verheug om op de vele schitterende concerten die we nog gaan geven.

• Jan Oosting

  Trombonist, sectieleider
  Jan Oosting

  Trombonist, sectieleider

  Emmen, 1968
  Conservatorium Groningen en Hilversums Conservatorium
  trombone

  Het was eigenlijk puur toeval dat ik de trombone ben gaan bespelen . En ik kom er maar niet van af. Bij het Jazz Orchestra pak ik het liefst de Vincent Bach, maar ik speel ook vaak op mijn King. Welke trombone ik gebruik, hangt helemaal van de klus af.  In Groningen begon ik met klassieke muziek, maar al snel maakte ik de overstap naar lichte muziek. Daar voel ik me veel meer thuis.

  Podiumdebuut

  In mijn tweede jaar op het conservatorium speelde ik al mee in klassieke orkesten. Als snel deed ik ook studiowerk. Ik werk nu bijna 25 jaar vooral als freelancer. Dat bevalt me heel goed.

  Wijze lessen

  Ik ben echt een technische speler. Het is een kwestie van gewoon doen: studeren en blijven studeren.

  Onvergetelijk

  De buitenlandse toernees met de band zijn op vele vlakken onvergetelijk!!

  Jazz Orchestra

  Mijn doel is altijd om goed werk af te leveren. Er komen mensen speciaal voor ons naar een zaal en dan leg ik de lat hoog. Ik werk graag met mensen die echt goed zijn. Het Jazz Orchestra is een leuke groep mensen met geweldige solisten.

• Bert Boeren

  Trombonist
  Bert Boeren

  Trombonist

  Vught, 1962
  autodidact
  trombone

  Toen ik vijftien was, maakte ik deel uit van een clubje vrienden die met carnaval graag bier wilden drinken. Een band leek ons dé manier om dat doel te bereiken. Nadat een paar jongens een instrument hadden gekocht, was er nog een trombone nodig. Ik kocht een ventieltrombone gekocht en ben later overgestapt op schuiftrombone. Nu bespeel ik op een Rath Trombone R1/R2 met ‘goose-neck’.

  Podiumdebuut

  Mijn eerste serieuze gig was als jong talent bij Ted Easton’s Jazzband.  Die hadden in 1975 een nummer 1-hit met het onverwoestbare Oh Monah.  Vlak daarna maakte ik mijn opwachting bij de al even legendarische Dutch Swing College Band.

  Wijze lessen

  Mijn voorbeelden waren J. J. Johnsson, Frank Rosolino, Bob Brookmeyer en Art Pepper. Ik heb veel geleerd van jazzbassist Jimmy Woode, die met Charlie Parker, Billie Holiday en Miles Davis heeft gespeeld. Hij kon feilloos aanwijzen wanneer ik met mijn hoofd speelde en wanneer met mijn hart.

  Onvergetelijk

  In 1978 zag ik Art Blakey & The Jazz Messengers. Die speelden nota bene in Theater de Speeldoos in mijn geboorteplaats Vught. Een ander memorabel concert was met ons eigen orkest en Johnny Griffin, Tony Lovano en James Carter in het Concertgebouw.

  Jazz Orchestra

  Het Jazz Orchestra vormt de rode draad in mijn carrière. Telkens nieuwe projecten, spelen met de allergrootsten der aarde, zelf soleren. Ik kan er uitdrukking geven aan mijn creatieve vermogen. Muziek maken met de allerbeste collega’s van Nederland houd je scherp.

• Martin van den Berg

  Bastrombonist
  Martin van den Berg

  Bastrombonist

  Veel musici laten niet graag veel over zichzelf los. Muziek is wat zij willen laten horen, en de rest is niet belangrijk.
  Toch wel grappig om te weten dat Martin van de Berg niet alleen bastrombonist is maar dat er ook trombones worden gemaakt van het merk Martin, maar dat Martin zelf een Kuen-Hoyer bespeelt: 'De Orchestra signature is een een zeer verfijnd instrument. Voor mij de eerste bastrombone die een dergelijke excellente toon, kwaliteit en flexibiliteit door alle registers verbindt met een heldere attack op elke noot!'

  Martin van den Berg wordt geprezen om zijn 'rhythmical amazing bassline' en is naast uitvoerend musicus docent aan het Conservatorium van Amsterdam .

• Ilja Reijngoud

  Trombonist, arrangeur/componist
  Ilja Reijngoud

  Trombonist, arrangeur/componist

  Leiden, 1972
  
  Als kind luisterde ik voornamelijk naar jazz en klassieke muziek. Vanaf mijn twaalfde ben ik trombone gaan spelen, aanvankelijk in klassieke jeugdorkesten, maar al snel als jong en onervaren speler in de Arnhemse bigband van Guus Tangelder. Bij Guus heb ik de eerste stappen gezet als jazz-speler, kilometers gemaakt in het befaamde George Jazz-Café.

  Podiumdebuut

  Als jongetje van 12 trad ik vaak op met het klassieke Arnhems Interscholair orkest. Mijn eerste serieuze concerten waren in Noorwegen, een heuse tournee terwijl ik nog maar drie maanden en drie noten kon spelen. Ik herinner me voornamelijk sneeuw en lange busritten.

  Wijze lessen

  Geleerd van mijn trombone docenten Herman Nass en Bart van Lier. Die kwamen meestal neer op: hard studeren. Later hebben Jerry van Rooyen, Pierre Courbois, Ack van Rooyen, Jasper van t Hof en Toon Roos mij onbewust veel lessen gegeven: plezier maken, contact maken, open staan, niet oordelen.

  Onvergetelijk

  Mijn eerste concerten met een topband van Cees Slinger (aha, zo gaat dat dus). Verder een CD-opname met Tom Harrell (aha, zo gaat dat dus ook), verder concerten met Scofield, Metheny, George Coleman etc etc. En tot slot alle avonturen beleefd met Jerry van Rooyen.

  Jazz Orchestra

  Het Jazz Orchestra is een geweldige band, vol met muzikale maatjes die ik al een kwart eeuw ken.

  In het verleden heb ik regelmatig ingevallen, soms er voor gearrangeerd, één keer een project gedirigeerd, en nu het voorrecht om als vast orkestlid in een heel fijne en heel goede trombone-sectie te mogen spelen. De band is veelzijdig, herbergt een keur aan goede en eigenzinnige solisten, met twee leiders die beiden geweldig kunnen arrangeren.

• Martijn van Iterson

  Gitarist
  Martijn van Iterson

  Gitarist

  Leiden, 1970
  Hilversums Conservatorium

  Muziek maken is mijn lust en mijn leven. De muzikale ontdekkingstocht begon op mijn zevende, op een oude gitaar van zolder. Mijn Gibson ES-125 is een cadeau van Wim Overgaauw. Ik kwam vaak bij hem thuis en pakte altijd dezelfde gitaar van de muur. Niet lang voor zijn dood in 1995 zei Wim dat ik de gitaar mee mocht nemen. Nooit ben ik er eentje tegengekomen die me qua klank en energie meer inspireert.

  Podiumdebuut

  In jazzcafé The Duke in Leiden mocht ik meespelen met Split Kick, de band van mijn vader. Zo nerveus ben ik nooit meer geweest. The Duke had elke dag live jazz en elke week jamsessie. Ik speelde er met mensen van hoger niveau. Eigenlijk ben ik zo op mijn zestiende ‘beroepsmusicus’ geworden.

  Wijze lessen

  Elk moment met Wim Overgaauw, de nestor van de Nederlandse jazzgitaar, beschouw ik als wijze les en inspiratie. Lessen op het Conservatorium, samen optreden, praten over muziek in horeca en bij hem thuis, het was allemaal even waardevol. Mijn voorbeelden zijn Wes Montgomery, Jim Hall, Pat Metheny en John Scofield. Behalve door gitaristen ben ik beïnvloed door musici als Miles Davis, John Coltrane, Bill Evans en Herbie Hancock.

  Onvergetelijk

  In 2010 speelden we in Guanajuato, waar de Mexicaanse Onafhankelijkheidsoorlog tegen de Spanjaarden in 1810 was begonnen. Een podium voor een oude graanschuur, tv-opnames, prachtig weer en duizenden uitzinnige Mexicanen. De band was ‘on fire’, mede geïnspireerd door de Amerikaanse drummer Adam Nussbaum.

  Jazz Orchestra

  Er zijn niet veel bigbands met gitaristen in de ritmesectie. Oprichter Henk Meutgeert heeft het belang hiervan altijd ingezien. De piano en gitaar, toch beide harmonische instrumenten, zijn zo op elkaar ingespeeld dat we elkaar niet in de weg zitten. We hebben vele wereldberoemde solisten mogen begeleiden. Ik voel me bevoorrecht en hoop dit tot in lengte van jaren te kunnen volhouden.

• Frans van Geest

  Bassist, sectieleider
  Frans van Geest

  Bassist, sectieleider

  Huntington, New York, 1968
  Hilversums Conservatorium
  contrabas

  Van mijn zevende tot mijn twaalfde speelde ik viool. Op mijn vijftiende werd ik gegrepen door de onderkant van de muziek en begon ik met basgitaar. Toen ik twintig was, werd het de contrabas. Mijn huidige contrabas is de beste die ik ooit heb gehad. Hij is gebouwd in 1890 in Mirecourt, Frankrijk. Hij klinkt in alle registers – en ook solistisch – goed met veel laag voor een goede walkin’ sound.

  Podiumdebuut

  Ik was 15 jaar en had mijn allereerste optreden in een clubhuis in Peize, Noord-Drenthe. We hadden een viermansband en speelden garage rock. Voor de gelegenheid was de band uitgebreid met een saxofonist. De gage voor de hele band was 50 gulden.

  Wijze lessen

  Jazzbassist Ray Brown heeft grote invloed op me. Die schitterde van begin jaren ’50 tot eind jaren ’90. Lessen krijg ik door naar zijn opnames te luisteren. ‘Stop nooit met studeren’ schreef John Clayton me ooit eens in een mail. Die raad volg ik op.

  Onvergetelijk

  In 1989 speelde het Ray Brown Trio voor TROS Sessjun. Nick Vollebregt’s Jazz Café trilde op zijn grondvesten door zijn beat en sound. En Brown speelde op mijn versterker. Ons optreden met Elvin Jones met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw vond ik heel speciaal. Hij is een van de allergrootste helden uit de jazz. Het klikte tussen ons en dat voelde erg goed.

  Jazz Orchestra

  Als medeoprichter voel ik me nauw verbonden met het orkest. Op het podium kun je het publiek meenemen in waar jij en je groep mee bezig zijn. Ons repertoire gaat van straight ahead tot modern en fusion. In de ritmesectie grooven we zo hard mogelijk en we streven altijd naar het perfecte optreden.

• Marcel Serierse

  Slagwerk
  Marcel Serierse

  Slagwerk

  Rotterdam, 1962
  Conservatorium van Rotterdam (cum laude)
  
  'Na veertig jaar te hebben gespeeld op Premier drums, was de tijd rijp voor een nieuwe uitdaging. Mijn DW sets klinken geweldig. Ze zijn super afgewerkt en zien er prachtig uit. Ik gebruik op dit moment drie verschillende series. Voor jazzconcerten gebruik ik de Jazz series met een maple/gumwood ketel,' vertelt Serierse in De Slagwerkkrant.

  Serierse komt uit een muzikale familie en begon met drummen op zijn 6e. In 1990 kreeg Serierse in New York les van de drummers Mel Lewis en Steve Gadd. Hij is een veelgevraagd sessiemuzikant in zowel de pop- als jazzwereld. Alles draait om veelzijdigheid met steeds de juiste feel en sound; een alleskunner die altijd authentiek klinkt.
  Serierse speelde met onder andere Bob Brookmeyer, Michel Petrucciani, Johnny Griffin, Toots Thielemans, Al Jarreau en uiteraard een breed scala aan geweldige Nederlandse musici.

• Martijn Vink

  slagwerk
  Martijn Vink

  slagwerk

  Culemborg, 1974
  Hilversums Conservatorium
  
  'Ik speel op drums uit de jaren zestig en zeventig, en ik speel vrij zacht en gebruik oude bekkens met een donkere klank’, aldus Martijn Vink in De Bassist. Martijn Vink geeft ook les aan het Conservatorium van Amsterdam.

  ‘Neerlands beste jazzdrummer’ (De Telegraaf) en ‘de inventiefste drummer van Nederland’ (de Volkskrant) heeft van jongs af aan ervaring opgedaan in big bands en orkesten, vaak met internationaal beroemde gastsolisten.
  ‘Ik heb met heel veel stijlen wat, en ben eigenlijk gewoon in de jazz gerold’, zegt Martijn Vink in een interview met de Slagwerkkrant uit 2011.

   

   

• Peter Beets

  Pianist
  Peter Beets

  Pianist

  Den Haag, 1971
  Koninklijk Conservatorium Den Haag

  Peter Beets is een pianist van wereldklasse, wat onder andere blijkt uit de prestigieuze prijzen die hij vanaf zeer jonge leeftijd heeft verzameld: op 17-jarige leeftijd de Pall Mall Swing Award in en een jaar later het Prinses Christina Concours. In 1998 - het jaar dat hij afstudeert en de vaste pianist van het Jazz Orchestra of the Concertgebouw wordt - wint Beets in Parijs de prestigieuze Prix Martial Solal.

  Podiumdebuut

  Peter Beets krijgt muziek met de paplepel ingegoten: klassieke muziek via zijn moeder en jazz via zijn vader. Zijn eerste pianolessen krijgt hij als hij zes is. Vanaf 1985 treedt hij samen met zijn twee broers op als The Beets Brothers en in 1990 verschijnt de eerste cd. Als hij in 2001 zijn veelgeprezen cd New York Trio lanceert, is dat het begin van een bloeiende internationale carrière. Als componist maakt Beets zijn debuut met First Song met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw.

  Onvergetelijk

  Peter Beets speelde al op jonge leeftijd met jazzgroten als Chick Corea, Wynton Marsalis, Toots Thielemans, Elvin Jones, George Coleman, Johnny Griffin, Benny Golson en John Clayton, maakte cd's met Jeff Hamilton, Larry Grenadier, Greg Hutchinson en Curtis Fuller.

  Jazz Orchestra

  In 2010 ontvangen het Jazz Orchestra en hij een Edison voor de meesterlijke cd Blues for the Date - composities van Peter Beets. Door het gezaghebbende All About Jazz werd Blues for the Date uitgeroepen één van de vijf beste large ensemble albums van dat jaar.

• Wim Both

  Trompettist, sectieleider
  Wim Both

  Trompettist, sectieleider

  Zuidland, 1964

  'Als ik lead speel denk altijd, hoe zou Wim Both het spelen?', zegt Rik Mol op trompet.nl.  'Ik heb veel respect voor mensen als Wim Both, die zo'n enorme visie hebben als lead. Ik heb erg veel geleerd van hem als het op sectie-spelen aankomt, en ik vind het veel leuker om naast hem zo goed mogelijk 2e te spelen (inclusief alle solo's) dan het zelf lead spelen.'

  Wim Both speelt al geruime tijd bij het Jazz Orchestra of the Concertgebouw en is daarnaast o.a. leadtrompettist in de WDR Bigband.

• Jelle Schouten

  Trompettist, sectieleider
  Jelle Schouten

  Trompettist, sectieleider

   

  Over Jelle Schouten en de trompet schreef Erik van de Berg al weer een tijdje geleden in zijn recensie Vlinderende visioenen van Ebony Band: Van de Berg beschrijft hoe de goedaardige griezel Gonzo uit de Muppet Show een een allesverzengende finale inzet. Maar in plaats van de bedoelde slotnoot klonk bijvoorbeeld een daverende knal, die de solist met een beroete snuit en een verkreukeld instrument achterliet.
  'Even dreigde zich zaterdag in de Ebony Band een soortgelijk tafereel voor te doen, ' vervolgt Van de Berg, 'De lead-trompettist Jelle Schouten maakte zich in An Orchestra van Robert Graettinger zo allemachtig kwaad, dat er gevreesd moest worden voor de fraaie glas-in-loodramen van Paradiso. Ze hìelden het, maar dat lag vast niet aan Schouten, die met zijn formidabele salvo een decibelrecord op zijn naam bracht.'
  Dat was in 1996 - Schouten is sindsdien niets veranderd.

• Ruud Breuls

  Trompettist
  Ruud Breuls

  Trompettist

  Urmond, 1962
  Hilversums Conservatorium/Conservatorium van Amsterdam

  In 1988 won Ruud Breuls de Wessel Ilcken prijs en in 2013 de Laren Jazz Award. Sinds 1990 is hij als docent jazz-trompet verbonden aan het Conservatorium van Amsterdam.

  Onvergetelijk

  Ruud maakte deel uit van talloze producties: Bob Brookmeyer, Vince Mendoza, Jim McNeely, Mike Abene, Mike Stern, Bob Mintzer, Joe Lovano, Jeff Beal, Kenny Barron, Ronny Cuber en Bill Holman. Naast het Jazz Orchestra of the Concertgebouw speelt hij onder andere in de Stylus Horns en het Metropole Orkest.

• Jan van Duikeren

  Trompettist
  Jan van Duikeren

  Trompettist

  Jan van Duikeren

  Schiedam, 1975
  Havo voor Muziek en Dans, Rotterdams Conservatorium
  trompet en flugelhorn

  Ons huis was te klein voor een drumstel en we hadden ook geen auto. Dus koos ik voor een handzaam instrument. Ik speel op een Kanstulkopie van een Conn Connstellation trompet, en op een bugel van Selmer.

  Podiumdebuut

  Toen ik zestien was, trad ik voor het eerst op in een kroeg in Rotterdam. Producent Reyn Ouwehand organiseerde dat. Mijn ouders kwamen kijken. Mijn tweede ‘eerste keer’ was met Udo van Boven in een jazzcafé in Den Haag.

  Wijze lessen

  Jarmo Hoogendijk en Ad van Zon zijn een geweldige inspiratiebron voor mij geweest. Mijn grootste helden zijn James Brown, Stevie Wonder, Clark Terry, Clifford Brown, Miles Davis, Toots Thielemans, Maceo Parker, Quincy Jones.
  Personality, bezieling, goede energie en groove zijn de elementen waar ik gevoelig voor ben.

  Onvergetelijk

  Miles Davis, North Sea Jazz in 1990 en D’Angelo in Montreux in 2000. Zelf spelen met Toots in het Concertgebouw was emotioneel. Benny Golson en Jimmy Heath die ons op hun tachtigste nog alle hoeken van het Bimhuis lieten zien. De waanzinnige timing van Georgie Fame. Mijn persoonlijke hoogtepunten zijn de opnames voor Scribblin’, met daarna optredens in het Concertgebouw en een tour naar Japan. Het gaf een enorme kick om als componist en solist in de Blue Note in Tokyo te staan.

  Jazz Orchestra

  In mijn sectie speel ik met mijn oude helden. Het orkest heeft smoel. Er zitten zoveel verschillende karakters in de band. Dat kan wrijving geven, maar ook tot de mooiste muzikale uitspattingen leiden. Liever dan een gladgestreken ensemble, waarbij iedereen vijf minuten na de laatste noot weer in de auto zit. Ik ben Henk Meutgeert dankbaar voor alle mooie momenten én zijn arrangementen op Scribblin’.